"Dertien jaar lang werkten ze met hun blote handen in het vuur. Alles wat ze hadden, verloren ze beetje bij beetje door schulden die bleven toenemen. Eerst al hun bezittingen. Toen hun gezondheid. Toen hun pasgeboren kind. "Ik ben gestopt met dromen," zei hij zacht. Tot een paar maanden geleden de dromen langzaam terugkwamen. Dromen over vrijheid. Vorige week zaten we bij de landeigenaar aan tafel. Ik bad stilletjes: “Heer, als dit het moment is… geef ons dan genade.” Gelovend dat God iets nieuws aan het doen is!

Amina, een 23-jarige vrouw uit de Marwari-stam, deelt al een jaar het evangelie met dorpen waar nog nooit iemand van Jezus had gehoord. In één van die dorpen gaf ze een kinderbijbel aan Sahabzada, de enige in het dorp die kan lezen. Die avond begon hij voor het eerst over 'Prahb-Puh' te lezen… en zijn hele familie luisterde ademloos mee. Inmiddels zijn er al meer dan 100 mensen tot geloof gekomen.

"Amina, 21 jaar oud, vervult een rol zoals Esther dat deed voor haar volk. In een land waar slechts weinigen toegang hebben tot onderwijs, heeft God op wonderbaarlijke wijze een onmogelijke deur voor haar geopend. Dit voorrecht gebruikt ze om onbereikte bevolkingsgroepen, die verstoten worden door de maatschappij, vrijwillig te onderwijzen en zo een betere toekomst te bieden. Maar bovenal deelt ze de liefde van God, omdat ze beseft hoe waardevol iedereen is in Zijn ogen."

Veel christenen zien de vervolgde kerk als een behoeftige, arme gemeenschap die niet over de middelen beschikt om haar missie te vervullen. We denken vaak dat ze onze hulp hard nodig hebben, maar in werkelijkheid zijn wij degenen die hen nodig hebben. Het levendige, opofferende, compromisloze geloof van de lijdende kerk daagt ons uit om onvervormd voor Hem te leven en herinnert ons aan de werkelijke prijs van het volgen van Christus' voetstappen.